"Dziewczyna z sąsiedztwa" Jack Ketchum

Są takie książki, które bardzo chcemy przeczytać, a z jakiegoś powodu ciągle to odkładamy. U mnie taką właśnie pozycją była "Dziewczyna z sąsiedztwa". Ale w końcu warunki stały się sprzyjające i przesłuchałam. A teraz opowiem Wam, co tam znalazłam.

Nieszczęścia chodzą parami

Susan i Meg straciły rodziców. W dodatku młodsza Susan ma problemy z poruszaniem. Na szczęście mają ciotkę Ruth. Albo na nieszczęście.

Dziewczynki trafiają do domu ciotki i jej dwóch synów i wszystko byłoby dobrze, gdyby nie szaleństwo Ruth. Kobieta nie tylko więzi Meg, ale też wciąga we wszystko swoje dzieci i ich znajomych, którzy swoją drogą też lubią brutalne zabawy. Jak zareagują dzieci? Czy ktoś zrozumie, że to, co się dzieje, jest złe? Czy odważy się przerwać to szaleństwo? Co stanie się z Meg i Susan? Opowiedziałabym Wam coś więcej, ale to już było by za dużo. Tyle musi Wam wystarczyć. Resztę znajdziecie w książce.

"Była to władza nadana mi tymczasowo"

Skąd to zbiorowe szaleństwo?

Słyszałam o tej książce wiele pozytywnych opinii, dlatego postanowiłam przeczytać. A że wygodniej mi było posłuchać, to wybrałam właśnie tę wersję. Nie wydaje mi się, żeby to wpłynęło pozytywnie na odbiór, bo lektor (Robert Jarociński) nie był ani wybitny, ani tragiczny, chociaż miał trochę grozy w głosie więc pasował. Jednak bardziej skupiłam się na treści i to o niej mam więcej do powiedzenia.

Zaczęło się niewinnie: nastolatek poznaje dziewczynę i dowiaduje się, że mieszka ona w domu obok. Postanawia więc ją odwiedzić i bliżej poznać. I wtedy zostaje wciągnięty w chore gierki ciotki dziewczyny. O zdarzeniach opowiada już jako dorosły mężczyzna więc czasem widzi więcej, niż zobaczyłoby dziecko. Czas zmienił jego perspektywę. Ale nie zmienił zdarzeń. Wciąż jest to okrutne i wstrząsające. Książka pokazuje, jak bardzo spaczony może być ludzki umysł i jak może oddziaływać na innych. Dlaczego dzieci wymyśliły sobie zabawę opartą na brutalności? Przecież nie wszystkie się tak bawią. Skąd wzięła się psychoza Ruth? Czemu nikt tego nie przerywał? Te pytania towarzyszyły mi niemal od początku, a potem pojawiło się ich więcej, wraz z różnymi szczegółami, o których nie chcę teraz wspominać. Te wszystkie szczegóły były brutalne, ale dobrze zrobione, odpowiednio wyważone. Od początku do końca było napięcie i ciekawość, co się jeszcze stanie i jak zakończy ta sprawa. I wszystko byłoby super, gdybym nie ochłonęła po finale i nie zaczęła zastanawiać się nad pewnymi rzeczami. Książka jest wstrząsająca, ale brakuje wyjaśnienia pewnych spraw. Wiedząc, dlaczego autor ją napisał starałam się to zrozumieć. Ale nie! Nawet jeśli byłyby to jedynie spekulacje, to ja bym wolała poznać jakąś teorię. Teorię, której w dużym stopniu mi zabrakło.

Powieść jest naprawdę dobrze napisana, ma wszystko, co powinna i sporo w niej trafnych spostrzeżeń. Tylko po tym zakończeniu czuję niedosyt. Dlatego, jeśli lubicie powieści grozy i okrucieństwo bohaterów Was nie przeraża, to polecam - może powiecie mi, czy tam faktycznie pewnych spraw nie ma, czy to j coś przegapiła ;)