„Nieboszczyk sam w domu” Alek Rogoziński

Do świąt zostało jeszcze trochę czasu, a ja już znalazłam prezent pod choinką. I to nie byle jaki prezent. Książka, z którą do Was dzisiaj przychodzę wprowadza trochę świątecznego nastroju… a może nawet więcej, bo kto w tym stresie związanym z szykowaniem świąt nie miał nigdy ochoty dokonać morderstwa na przeszkadzających dzieciach, czy mężu, który miał tylko jedno zadanie do wykonania, a zawalił na całej linii? Ale zostawmy na chwilę ten cały stres i dowiedzmy się, dlaczego ktoś miałby zabić Kevina, skoro zawsze przeżywał. 

 

Nie najmilszy prezent

Mordercze jest małym miasteczkiem, w którym pozornie niewiele się dzieje. Aż tu nagle przyszło Boże Narodzenie i spokój mieszkańców kamienicy przy Spokojnej zburzył martwy święty Mikołaj. Jego zwłoki znaleźli pod swoją choinką Witkowie, kiedy wrócili do domu. Tylko kto je tam zostawił pod nieobecność domowników? Policja próbuje się tego dowiedzieć z zeznań sąsiadów, którzy widzieli wszystko, jak to starsze panie w małej mieścinie, ale niczego nie są pewni. Prawie wszyscy są zatem podejrzani. Może z wyjątkiem rzeczonych staruszek i dzieci.

Mniej makabryczny, ale też niezbyt przyjemny prezent dostał pan Olaf. Nie, nie bałwanek z „Krainy lodu”; zwyczajny facet z córką Rozalią i kolekcją monet. A właściwie już bez kolekcji, bo po odkryciu trupa u Witków okazuje się, że panu Brzezińskiemu ktoś się włamał do mieszkania, a numizmaty zniknęły.

Ale kto, co, jak i kiedy dowiemy się po przerwie.

 

(Nie)zwykli mieszkańcy

Bohaterów książki poznajemy już na wstępie, gdzie mamy ich po prostu wypisanych i krótko omówionych. Jest ich jakieś kilkanaście osób, niby sporo na raz, ale wchodząc w akcję szybko można się zorientować kto jest kim, a wówczas ta lista może być pomocna, w razie gdyby ktoś nie pamiętał czegoś wcześniej. Ale spokojnie, zanim się pozna wszystkie fakty, to streszczenie roli postaci nic nie zdradza. Dowiadujemy się natomiast, że w Morderczym mieszkają między innymi: Apolonia – staruszka, która prawie nie odkleja się od okna, ma wnuczkę Pole i czasem wypowiada na głos bardzo trafne spostrzeżenia o świecie, myśląc, że dziecko jej nie słyszy; wspomniana już Pola to mała dziewczynka, która dużo rozumie, jeszcze więcej słyszy i potrafi wiele wywnioskować z tego, co zobaczyła, w kamienicy poznała Kacpra, z którym wściubiają wszędzie nosy. A mają je gdzie wtykać, bo Mordercze ma swojego czarownika. Tylko czy Magnencjusz jest w stanie zobaczyć prawdę w swojej magicznej kuli? I czy jest to konieczne, skoro w miasteczku jest również gangster? Gepard Grzywiasty planuje kradzież monet więc wydawać by się mogło, że ta zagadka jest wyjaśniona. Ale nie zapominajmy, że mamy do czynienia z książką, która jeszcze długo po ujawnieniu planów Geparda się nie skończy. Autor jeszcze nie raz nas zaskoczy. I to nie tylko bohaterami, ale przede wszystkim akcją.

 

Co jest zabawnego w morderstwie?

Teoretycznie nic.  Chyba, że w komedii kryminalnej. Jak wiecie nieczęsto sięgam po ten gatunek, a kiedy już sięgam, to trudno mnie zadowolić (a jeśli nie wiecie, zobaczcie tutaj). Czy udało mi się w końcu znaleźć pisarza, który przekonał mnie do siebie tym gatunkiem?

Zazwyczaj trafiam na powieści, w których brakuje niewymuszonego humoru albo są kiepskie kryminalnie. A te dwie cechy są absolutnie konieczne w komedii kryminalnej. I Alek Rogoziński świetnie je połączył. Po przeczytaniu „Nieboszczyka…” żałuję tylko jednej rzeczy – że nie trafiłam na Jego książki wcześniej. Śledztwo w sprawie martwego Mikołaja jest interesujące, choć śledzimy je z perspektywy wielu osób to nie traci na jakości. Wręcz przeciwnie; postacie są bardzo barwnymi istotami, które mają charakterek (każdy swój), a w ich życiu przed świętami dużo się dzieje. Pomimo poważnie potraktowanej zagadki kryminalnej Autor wplata w akcję zabawne kwestie i zdarzenia, takie jak rozmowa małżonków, podczas której jedno mówi o telewizorze, a drugie o trupie. Takich momentów, w których wybuchałam szczerym śmiechem było sporo, choć równolegle próbowałam dociec, kto jest mordercą. Zresztą samo miejsce zbrodni też wywołało u mnie uśmiech na twarzy. Nie ma to jak zabójstwo świętego Mikołaja w wigilię Bożego Narodzenia w miasteczku Mordercze przy ulicy Spokojnej. Czyż to nie brzmi pięknie?

Jak już wspomniałam „Nieboszczyk sam w domu” łączy w sobie wiele rzeczy. Poza samym morderstwem porusza też trudne, ludzkie tematy zaczynając od różnicy międzypokoleniowej, poprzez przedświąteczną gorączkę, a kończąc na poważniejszych problemach społecznych i ekonomicznych. Jednocześnie dostajemy rozrywkę i odprężenie, ale i cenne uwagi o nas samych. Jeśli inne książki pana Rogozińskiego są tak samo dobre, to z przyjemnością poczytam.

Was również zachęcam, jeśli jeszcze nie mieliście okazji. A skoro mamy (prawie) święta i czas dawania prezentów, to zapraszam również do zajrzenia na tę stronę i rozważenia pomocy ❤️.