„7 razy dziś” Lauren Oliver

Co byście zrobili, gdybyście dostali szansę przeżyć coś jeszcze raz? Pamiętając przy tym, co było przy pierwszym podejściu i rozumiejąc coraz więcej? Poprawilibyście coś w swoim życiu?

Pewnie każdy z nas miał w życiu chwile, które chciałby powtórzyć i coś naprawić. Sam dostała taką szansę. Jak z niej skorzystała?

Niby zwyczajne nastolatki

Samantha ma 17 lat, 3 przyjaciółki, chodzi z najprzystojniejszym chłopakiem w szkole. Czego więcej może chcieć uczennica liceum, której zależy głównie na popularności? Mogłoby się wydawać, że Sam ma wszystko. Wszystko się jednak zmienia po imprezie, którą organizuje jej przyjaciel z dzieciństwa. Teraz Kent jest uważany za dziwaka, więc Sam nie utrzymuje kontaktu, choć chłopak czasem się odzywa. Po wspomnianej imprezie Sam i jej przyjaciółki rozbijają się na drzewie. Dziewczyna, która jest narratorką książki, stwierdza, że umarła, jednak… budzi się w swoim pokoju i odkrywa, że znowu jest 12 lutego. Dlaczego czas się zapętlił? Czy Samantha dostała drugą szansę, żeby uniknąć wypadku? A może ma inną misję? Czy dziewczynie uda się w końcu ruszyć do przodu?

„Siedem razy dziś” to książka młodzieżowa, jednak starsi czytelnicy też mogą się nad nią pochylić i znaleźć coś wartościowego. Wydawać by się mogło, że akcji będzie niewiele, bo przecież czytamy cały czas o wydarzeniach tego samego dnia, które Sam tylko trochę zmienia za każdym razem. I tak też jest. Zwłaszcza w pierwszych podejściach, zanim bohaterka zaczyna dostrzegać więcej spraw i próbuje je prostować. 

W pierwszym rozdziale poznajemy sporo bohaterów i wiele powiązań między uczniami. Na początku zastanawiałam się, po co nam ta wiedza. Teraz, po przeczytaniu, myślę, że chodziło tylko o pokazanie, jak różni bywają nastolatkowie. Niektóre historie nie wnoszą nic, poza spostrzeżeniem, że zmienienie zdarzeń jednej sekundy może mieć znaczenie. Jakie? No właśnie nie zawsze istotne...

Głębokie przemyślenia i... co więcej?

W czwartym rozdziale zaczęłam się wkręcać w fabułę, myślałam, co powinno się stać, żeby czas popłynął dalej, co się stało, że się zatrzymał na tym jednym dniu. Mimo że czytanie było męczące, bo zrobiło się przewidywalnie, to koniecznie chciałam poznać zakończenie. A kiedy wreszcie nadeszło… bardzo się zawiodłam. Podczas czytania miałam mnóstwo refleksji o życiu, zastanawiałam się nie tylko nad zdarzeniami z książki, ale też nad własnym życiem. Teraz stwierdzam, że moje myśli były głębsze, niż przekaż tej powieści. A szkoda, bo w pewnym momencie zapowiadało się naprawdę dobrze i liczyłam na jakieś ciekawe wyjaśnienie. A tu nic z tego…

Niestety, kolejna książka z niewykorzystanym potencjałem, chociaż na emocje i spojrzenie na życie działa świetnie.