„Dziewczyna o czterech palcach” Marek Krajewski

Lubicie kryminały retro? Ja niespecjalnie, ale książki pana Marka pochłaniam z wielką przyjemnością. I to pomimo nieznajomości łaciny i początkowych braków wiedzy historycznej (zaczęłam dość wcześnie i wielu rzeczy dowiedziałam się dopiero z książek).

W związku z tym, że z kryminałami tego autora jestem na bieżąco to dzisiaj przedstawiam wam najnowsze dzieło:

Kilka słów o książce

Tego, że Marek Krajewski zawsze chciał napisać powieść szpiegowską, pewnie pisać nie muszę, bo tę informację znajdziecie wszędzie – także na okładce książki. Moim zdaniem debiut w owym gatunku bardzo się udał. 

Na początku książki poznajemy Marcina Zaranowskiego, jego ludzi i ich stosunek do Polaków. Potem zostaje nam przedstawiony kapitan Bronisław Buko, który to zleca Edwardowi Popielskiemu schwytanie Zarana. Niedługo później Buko popełnia samobójstwo. Jedynym tropem jest szachownica, która prowadzi Popielskiego do brata bliźniaka nieżyjącego kapitana. Okazuje się, że to grubsza sprawa polityczna, sięgająca najwyższego szczebla – głowy państwa.

Kto i w jaki sposób jest w nią zamieszany? Dowiecie się po przeczytaniu.

 

Dlaczego uważam, że to dobra powieść?

Sprawa jest ciekawa i dobrze poprowadzona, dzięki czemu czytelnik ma ochotę ma więcej. Ścigany zastawia wiele pułapek, przewiduje ruchy Popielskiego i stara się im zapobiegać. Ścigający wpada czasem na fałszywe tropy, a nie idzie cały czas właściwą drogą, co sprawia, że trudno jest się domyślić zakończenia. Dopiero po odkryciu całej prawdy dowiadujemy się, co właściwie nią było.

Mimo, że czasem podąża w niewłaściwym kierunku, Popielski wykazuje się przenikliwością umysłu. Zwraca uwagę na każdy, nawet najdrobniejszy szczegół.

Motyw szachów bardzo mi pasuje do powieści szpiegowskiej. Zarówno w jednym, jak i drugim trzeba przewidywać ruchy przeciwnika, by w końcu wygrać.

 

Trochę ogólników

„Dziewczyna o czterech palcach” to najnowsza powieść Marka Krajewskiego, ale nie trzeba czytać poprzednich z serii o Popielskim. Ważny jest czas akcji, nie kolejność wydawania książek. Tę można przeczytać, nie znając wcześniejszych.

Autor jest bardzo szczegółowy. Ulice przedwojennej Polski opisane są tak, że można się doskonale wczuć w klimat. Także styl pisania zbliża nas do czasu, w którym rozgrywa się akcja. I język bohaterów i sposób narracji nawiązują do tego używanego 100 lat temu.

Większość postaci w powieściach Krajewskiego zna łacinę i filozofię. Na szczęście wszystko w tych dziedzinach jest wyjaśniane na tyle dokładnie, że nie trzeba być znawcą, by zrozumieć przekaz. Może to zniechęcać, jeśli ktoś jest zielony w tych kwestiach, ale ja się cieszę, że znają te same dziedziny. Po przeczytaniu wszystkich książek można już się w tym odnaleźć.

Jeśli lubisz czytać książki osadzone w czasach wojny i okresu międzywojennego to koniecznie musisz poznać Edwarda Popielskiego i Eberharda Mocka - bohaterów serii pisanych przez autora "Dziewczyny o czterech palcach".