„Kolekcjoner skór” Jeffery Deaver

Kolejna (jedenasta) sprawa Lincolna i Amelii. Czy ten super duet znowu podoła i uratuje świat?

Tajemnicze tatuaże

Morderca zabija swoje ofiary, wstrzykując im trucizny. Nie robi tego jednak zwyczajnie, lecz podczas tatuowania wiadomości dla policji. Pozostawione strzępki zdania (lub zdań) niewiele jednak mówią. Ile osób musi zginąć, żeby funkcjonariusze wpadli na właściwy trop?

Znacie już Sachs i Ryhme'a?

Jeśli nie koniecznie zacznijcie od pierwszej części („Kolekcjoner kości”), bo w ich życiu wiele się w międzyczasie dzieje. Także w dzisiaj omawianej książce pojawia się wiele nawiązań do wcześniejszych wydarzeń. Dla niewtajemniczonych: Lincoln jest byłym inspektorem policji, sparaliżowanym po wypadku, dzięki Amelii, która robi oględziny miejsc zbrodni z włączoną kamerą, by Linc mógł wszystko widzieć, mężczyzna pomaga ścigać najbardziej przebiegłych sprawców, nie wychodząc z domu. Tak też jest w przypadku tatuażysty. Treść pierwszego tatuażu jest dla wszystkich niezrozumiała, dlatego do akcji wkracza najlepszy duet w Ameryce (tak, to moje zdanie). Czy Lincolnowi uda się odkryć, jak gruba intryga kryje się za morderstwami?

Jako że jestem wielką fanką Ryhme’a to krytyki za wiele nie będzie. Za co go uwielbiam? Koleś nie tylko nie widzi osobiście miejsc zbrodni, ale też sporadycznie rozmawia ze świadkami, całą robotę wykonują inni, on tylko dostaje zdjęcia, filmy i spisane zeznania. A mimo to potrafi wpaść na trop, którego inni nie widzą. Jego mięśnie są sparaliżowane, ale mózg pracuje genialnie. Ta postać pokazuje, że nawet jak się nie da, to można, jeśli się chce. Chociażby po to, żeby poznać jego losy i rozwój wypadków oraz psychiki warto zacząć tę serię od początku.

A dlaczego warto przeczytać „Kolekcjonera skór”?

Mamy genialnego ścigającego, to i ścigany nie może być byle jaki. I nie jest. Ma swoją obsesję, która jest uzasadniona, ale i konkretny, przemyślany sposób działania. Jego plan jest precyzyjny i bardzo skomplikowany. Do końca nie miałam pojęcia, o co temu człowiekowi chodzi. Za to od początku wiadomo, kim jest. Mamy podaną jego tożsamość, poznajemy jego perspektywę i wiele myśli. Wydawać by się więc mogło, że wiemy wszystko i tylko śledzimy poczynania policji, która musi się dopiero dowiedzieć. Jednak kiedy już się dowiedzieli… byłam bardzo zaskoczona. Znałam poprzednie powieści, więc wiedziałam, że autor na pewno wymyśli jakąś petardę na koniec, a mimo to nie spodziewałam się czegoś takiego. Tak, uwielbiam tę serię; chociaż nie czytam na bieżąco (wolę dozować przyjemność) i myślę, że każdy powinien poznać Lincolna Ryhme'a detektywów.