„Bez strachu. Jak umiera człowiek” Magdalena Rigamonti, Adam Ragiel

Nasz strach często wiąże się z niewiedzą. Spróbujmy więc poznać jeden z tematów, przed którym wielu z nas odczuwa lęk. O śmierci ciężko jest mówić swobodnie. Jednak ściśle wiąże się ona z życiem i dotyczy każdej istoty żywej. Zwykle myślimy o niej w sensie metafizyczny. A może warto czasem potraktować śmierć przedmiotowo? Przekonajmy się.

Istota śmierci

„Bez strachu. Jak umiera człowiek” to relacja z wizyty Magdaleny Rigamonti w prosektorium. Adam Ragiel jest balsamistą i mistrzem w swojej profesji. Opowiada o przygotowywaniu ciała do pogrzebu i niebezpieczeństwach związanych z brakiem odpowiedniej balsamacji. Opowiada tak, że śmierć przestaje być przerażająca, a zaczyna fascynować. Rozmowa nie ogranicza się tylko do tego, co robi się z martwym ciałem, by nie zagrażało żywym i jakich specyfików się używa, by zabezpieczyć pozostałą po człowieku powłokę. Poznajemy też podejście różnych pracowników prosektorium do tego rodzaju pracy i do samej śmierci. Mimo że robią to samo, każdy z nich patrzy na życie trochę inaczej i w inny sposób radzi sobie ze swoją profesją. A nie jest to łatwe. Wyobrażacie sobie widzieć kilka ciał każdego dnia? W dodatku musieć je dotykać, oczyszczać, zabezpieczać, malować. Nie miałam okazji spróbować, ale wyobrażam sobie, że to bardzo zmienia spojrzenie na śmierć i życie.

Czytając tę książkę, człowiek uświadamia sobie, jak kruche jest życie. Przecież nie mamy pewności, że wrócimy po pracy do domu, że ten lekki ból nie zwiastuje śmiertelnej choroby. W każdej chwili może wydarzyć się coś, po czym trafimy na stół krematoryjny. To również jest zawarte w książce. Balsamiści opowiadają, jak wyglądają ciała po różnych rodzajach śmierci i jak z nimi postępować, żeby były w pełni bezpieczne i dobrze wyglądały. Po co to wszystko? Przecież zmarłemu już wszystko jedno…  Ale żywi zostaną. Żywi, którym na nas zależało i chcą, byśmy w tej ostatniej drodze wyglądali jak najlepiej, żeby takimi mogli nas pamiętać. Należy też pamiętać o ich bezpieczeństwie, bo przecież rozkładające się zwłoki są źródłem wielu śmiertelnie niebezpiecznych chorób.  W takiej chwili do akcji wkraczają Adam Ragiel i jego koledzy po fachu. Właśnie ze względu na żywych zabezpiecza się ciała zmarłych, dla tych, którzy zostali, robi się makijaż pośmiertny. To jednak nie oznacza, że ciału, z którego już uszło życie, nie należy się szacunek. Przecież to kiedyś też był człowiek.

Zastanówmy się nad życiem

Książka ta skłania do wielu refleksji nie tylko na temat śmierci, ale też życia. Balsamiści opowiadają o różnym podejściu żywych do śmierci, o życiu i szacunku do niego. A to wszystko opisane jest w sposób, który może znacząco wpłynąć na postrzeganie świata przez czytającego. Warto czasem zatrzymać się na chwilę i zastanowić, ile warte jest życie i czy chcemy, by było takie, jakie jest, bo jest za krótkie, żeby je marnować. Dlatego też polecam tę książkę KAŻDEMU. Nie tylko tym, których interesuje praca w prosektorium. Porusza ona bowiem tematy, nad którymi wszyscy powinniśmy się czasem zastanowić.