„Dziewczynka z zapalniczką” Mariusz Czubaj

Niewyjaśnione sprawy nie mogą zostać zapomniane. Nigdy nie wiadomo, kiedy staną się istotne w nowym śledztwie…

Nic nie jest oczywiste

Kiedy  policjant staje się ofiarą mordercy, sprawa jest priorytetowa. Tak też było tym razem. Tożsamość osoby, która zabiła Jacka Szymona, wydaje się oczywista. Trzeba tylko znaleźć przestępcę, który niedawno wyszedł z więzienia, gdzie wylądował za sprawą zabitego gliniarza i jego partnera, Heinza. W przekonaniu o winie Fryzjera utwierdza policjantów fakt, że ktoś grozi Heinzowi. Czy przestępca zostanie schwytany, zanim skończy swoje dzieło? I jak sprawa się skomplikuje przez dowody znalezione w aucie Jacka? Gdyby nie zdjęcia dziecka zamordowanego 10 lat wcześniej ta sprawa byłaby o wiele łatwiejsza. Heinz podejrzewa, że jedno i drugie mają jakiś związek, więc wraca do dawnego śledztwa. Odkrywa nowe ślady, które mogą być kluczowe. Czy wyjaśnienie starego dochodzenia ułatwi schwytanie Fryzjera? I czy policji uda się odkryć to, dzięki czemu zmarły gliniarz połączył obie sprawy?

To się okaże...

I to dopiero na koniec, bo całe to śledztwo nie jest jasne. Znaki, które odnajduje policja, prowadzą w konkretnym kierunku, ale dotarcie do celu jest bardzo skomplikowane. I bardzo dobrze, że tak jest. Przez cały czas czytając tę książkę, miałam wrażenie, że rozwiązanie jest oczywiste, tylko trzeba znaleźć sprawcę. Potem pojawiał się fakt, który wszystko podważał, sprowadzał na inny tor. Albo na drodze policji stawała przeszkoda, którą ciężko było przeskoczyć. Dzięki temu niby wszystko było wiadomo, ale miałam też wrażenie, jakbym nie wiedziała nic. Zwłaszcza wtedy, gdy autor wspominał o nowym odkryciu, ale nie mówił, co to dokładnie jest. To powodowało niepewność i ciekawość, bo może ten dowód wszystko wyjaśni, może dzięki temu będę mieć pewność, co się wydarzyło. A potem pojawiło się zakończenie i niby wyjaśniło się kto, co i dlaczego, a jednak czuję niedosyt. W porównaniu do całości sam koniec był za krótki, zbyt nagle się pojawił…  Chociaż z drugiej strony zaskoczyło mnie to. Rzadko w książkach spotyka się takie zakończenie śledztwa. Więc generalnie jestem na tak. Na pewno przeczytam jeszcze jakąś książkę Mariusza Czubaja.

„Dziewczynka z zapalniczką” to piąta część cyklu. Poprzednich nie czytałam, ale spokojnie można się bez tego obejść. Życie policjantów jest opisane w tak niewielkim stopniu, że brak wiedzy o przeszłości w niczym nie przeszkadza.