„Bez tajemnic” Mia Sheridan

Wybierając książkę na urlop, postawiłam na coś lżejszego niż ostatnie lektury. Podobno jest to romans z tych bardziej ambitnych (wiecie: nie od razu wiadomo, kto z kim śpi, historia jest bardziej złożona, bohaterowie nie w każdej sytuacji myślą o łóżku).

    Ciężko mi się z tym jednak zgodzić...

Ale od początku

„Bez tajemnic” to opowieść dziewczyny wychowanej w domu dziecka. Eveline opisuje zarówno swoje obecne życie, jak i swoją pierwszą miłość.

Leo pojawił się w życiu Evie, kiedy byli małymi dziećmi, od razu złapali dobry kontakt, a potem stwierdzili, że się kochają. Mieli żyć długo i szczęśliwie, jednak Leo został adoptowany, wyjechał i więcej się nie odezwał. Teraz dziewczyna dorosła, pracuje i układa sobie życie, ale nadal nie może zapomnieć o chłopcu, który dawno temu zawrócił jej w głowie. Aż do chwili gdy pojawia się Jake z informacją o śmierci Leo. Nagle Evie zapomina o swojej pierwszej miłości i wdaje się w burzliwy romans.

Jak oceniam książkę

Opowieść o przeszłości jest dużym plusem tej historii. Infantylność bohaterów jest uzasadniona; w końcu mają niewiele ponad 10 lat. Ich uczucia są czyste, niewinne. Dobrze jest też pokazane życie w domu dziecka i rodzinach zastępczych. Nie ma tu idealizowania, autorka zwraca uwagę na to, jaki wpływ na rozwój dzieci ma brak rodzicielskiej miłości i pojawianie się od czasu do czasu rodziców zainteresowanych korzyściami, a nie samym dzieckiem. Wbrew pozorom nie jest to pokazane bardzo drastycznie. Perspektywa dziecka pozwala trochę złagodzić obraz sytuacji. Przecież dzieci nie wszystko rozumieją i odbierają tak, jak dorośli. Poza tym wspólny problem pozwala tym młodym ludziom zjednoczyć się i wspierać; choć ten wątek nie jest przesłodzony i nie wszyscy są mili i pomocni. Evie udaje się przetrwać ten trudny czas, dorasta, zaczyna samodzielne życie i wówczas…

Pojawia się Jake i tu sprawa wygląda już gorzej (przynajmniej dla mnie). Dziewczyna, która ciągle nie może przestać kochać Leo, dowiaduje się o jego śmierci i od razu zaczyna patrzeć na tego, który dostarczył jej tę wiadomość jak na mężczyznę; tzn. zauważa jego cudowny wygląd, zwraca uwagę na zachowanie, no po prostu się zakochuje. Moim zdaniem trochę za szybko, ale to dopiero początek. Życie Eveline nie jest zbyt ciekawe. Większość czasu spędza w pracy, ma niewielu znajomych więc czasu dla Jake’a jest… zaskakująco dużo jak na tak zapracowaną kobietę. O ile na początku jest coś poza tą dwójką (przecież Evie musi zdać relację z nowej znajomości przyjaciółce), o tyle później każda sytuacja jest tylko po to, żeby mogli poflirtować albo wylądować w łóżku. Główna bohaterka jest infantylna i naiwna jak w historii z przeszłości. Niczego się w życiu nie nauczyła. Jake nie jest święty, od początku widać, że coś ukrywa. Evie też to zauważa, ale wierzy w każde, najbardziej nierealne wytłumaczenie.

Powieść zapowiadała się ciekawie, dopóki nie pojawił się Jake. Potem zaczął się typowy romans: przesłodzony, przewidywalny, główna bohaterka wierzyła w każde słowo zbyt idealnego mężczyzny. Dopiero zakończenie znów było lepsze. Od dawna wiedziałam, co ukrywa Jake, ale nie odkryłam wszystkich szczegółów. Kiedy tłumaczył się przed Evie, brzmiało to przekonująco, miało sens i nawet można z tego wyciągnąć jakiś morał.

Generalnie książka nie była zła, tylko ten środek mnie nie porwał. Ale miłośnicy romansów powinni spróbować, bo sama historia jest dobra. W sumie najbardziej wkurzająca była idealność Jake’a i naiwność Evie. Można to było opowiedzieć lepiej, ale jest ok.