„Mała baletnica” Wiktor Mrok

UWAGA!

Książka dla ludzi o mocnych nerwach. Nie dajcie się zwieść okładce!

Co mamy w treści?

Wiktor Mrok porusza trudny temat molestowania dzieci i rozprowadzania pornografii. Akcja zaczyna się w latach 90’ XXwieku, kiedy to dwóch „biznesmanów” wpada na pomysł, jak zarobić dużą gotówkę i się przy tym nie narobić. W ich ręce wpada nastoletnia Anastasia, która była wcześniej molestowana przez nauczycielkę baletu. 20 lat później zostaje znalezione ciało Nastii. W domu, w którym ją zastrzelono policja odkrywa też małą dziewczynkę. I wówczas wychodzi na jaw nielegalny proceder trwający dwie dekady.

Policja zajmuje się przede wszystkim morderstwem, działalność Nastii jest tylko przypuszczalnym motywem. Jednak my dość szybko dowiadujemy się, czy te dwie sprawy mają związek, bo poznajemy relację mordercy. 

Wiecie, co jest najgorsze w tej historii? To, czego nie ma w treści – takie rzeczy dzieją się naprawdę!

Technicznie rzecz biorąc

Kiedy zapomnimy o faktach i potraktujemy "Małą baletnicę" jak inne książki sprawa wygląda zdecydowanie lepiej. Mamy opisany skomplikowany proceder, więc można by się pogubić, gdyby nie wyjaśnienia najważniejszych zagadnień. Nie są one oczywiście jakoś mocno zgłębiane, lecz wystarczająco, by zrozumieć. Cała sprawa ma sens. Kiedy pojawia się nowy wątek lub bohater, nie dzieje się to bez przyczyny. Wszystko łączy się w logiczną całość. Spodobali mi się też policjanci, prowadzący sprawę. Nie są to geniusze, którzy w 2-3 rozwiążą każdy problem. Potrafią prosić o wsparcie. Mają wyraziste charaktery, różny stosunek do siebie (nie zawsze są super współpracownikami, a mimo to dają radę być profesjonalni), nie są nijacy lub wyidealizowani, jak to się czasem zdarza. Poza rozwiązywaną sprawą jest też wątek obyczajowy. Mimo iż przerywa główną akcję, to mi nie przeszkadzał. Pozwalał trochę ochłonąć po przeczytaniu tych wszystkich okrucieństw. 

„Mała baletnica” pokazuje, jak duży wpływ na nas może mieć dzieciństwo i jak łatwo nakłonić dzieci do robienia rzeczy, których nie chcą robić. Gdybym miała swoje dziecko, to po przeczytaniu tej książki chyba bym się bała stracić je z oczu. I tak mam problem, żeby się otrząsnąć po tej pozycji. Jednak warto było przeczytać. W końcu ten problem nikomu nie powinien być obojętny. Dobrze jest być  świadomym, co się dzieje na świecie. 

Ja bardzo się cieszę, że przeczytałam, lubię książki, które zapadają w pamięć i wpływają na emocje oraz postrzeganie świata. Polecam ją bardzo, jednak nie każdemu. Jeśli boisz się podejmować taką tematykę sięgnij po coś lżejszego.