„Cisza białego miasta” Eva Garcia Saenz de Urturi

Zazwyczaj nie biorę książek do ręki wcześniej niż rok po premierze. Zwłaszcza jeśli jest o nich głośno i dużo się oczekuje. Ale jak już dostałam, to pomyślałam, że przeczytam od razu.

Ciągle coś się dzieje

Akcja zaczyna się już na samym początku. Dowiadujemy się, że profiler został postrzelony w głowę przez seryjnego mordercę, a potem przechodzimy do jego relacji z rozwiązywania sprawy. Lądujemy w samym środku baskijskiego święta, którego obchody zakłóca znalezienie dwóch ciał. Zbrodnia przypomina wydarzenia sprzed 20 lat, ale wówczas morderca został ujęty i nadal siedzi w więzieniu. Jednak niedługo wychodzi na przepustkę, przez co policja znów się nim interesuje. Podejrzany jest bratem bliźniakiem byłego policjanta, który wsadził go do więzienia.  Od początku wszystko łączy się bliźniakami; nawet to, że ofiary zawsze są dwie, w tym samym wieku. Jednak czy to może być tak oczywiste? I w jaki sposób więzień miałby zabijać zza krat? Dodatkowe pytania rodzi wpleciona w akcję historia z przeszłości, opowiadająca o małżeństwie, które przez wiele lat starało się o dziecko. Kobieta zachodzi w ciążę, gdy wdaje się w romans. Kto jest ojcem i jak to się wiąże z zabójstwami dokonanymi wiele lat później? 

Przegadana, czy faktycznie dobra?

Słyszałam o tej książce sporo dobrego, więc moje wymagania były duże. Na szczęście autorka dała radę i nie odczułam wielkiego zawodu. Od pierwszej strony książka trzyma w napięciu i sprawia, że chce się czytać dalej. Nawet kiedy myślałam, że już wszystko wiem, pojawiało się coś, co komplikowało całą sprawę i nadal z ciekawością śledziłam zdarzenia. Jest sporo nawiązań do kultury i historii regionu, ale wszystko jest wyjaśniane, nie trzeba się samemu orientować. Profiler jest bardzo inteligentny, jednak nie wie wszystkiego. Czasem z pomocą przychodzą inne postaci. Ma też swoje słabości; na przykład kobietę, co mnie trochę denerwowało i spowalniało akcję, ale dzięki temu jest zwykłym człowiekiem. W zasadzie ten wątek stał się miłym przerywnikiem w szybko toczącej się akcji. W niektórych momentach odnosiłam wrażenie, że zwraca uwagę na zbyt wiele szczegółów. Szybko okazało się, że miał powody, by zauważać coś drobnego. Dzięki temu jego geniusz był umniejszany i sprowadzany do zwykłego poziomu.

Było zatem wszystko: ciekawa sprawa, zawiła intryga, dobrze stworzone postaci. Brakowało mi natomiast wyjaśnień, czemu rezygnują z jakiegoś kierunku w śledztwie (czyżby tylko dlatego, że pojawiło się coś innego?). Może to też oczywiście wynikać z tego, że spodziewałam się książki doskonałej, a znalazłam drobne niedociągnięcia. Do końca czekałam też na relację jednego z bohaterów. Mimo, że rozumiem jego motyw, to liczyłam na bezpośrednie wyznania, a nie tylko poskładane w całość opowieści innych. Aczkolwiek to już bardzo subiektywna ocena, bo faktycznie w całej opowieści nie było konieczności zamieszczania zeznań mordercy. I bez tego mamy jasność.

Jeśli lubicie dynamiczne książki i historie z mnóstwem tajemnic do odkrycia, to ta książka jest idealna. Ja już się nie mogę doczekać kolejnych części "Trylogii białego miasta"!