„Istota zła” Luca D’Andrea

Niebezpieczeństwo może na nas czyhać wszędzie. Może przyjść ze strony przyrody, zjawisk pogodowych, czy człowieka. Które z nich jest najgorsze i najbardziej nieprzewidywalne? Ciężko stwierdzić, prawda? Ale jednak spróbujmy.

 

„Kobieta w klatce” Jussi Adler-Olsen

Myśleliście, że okropne rany, mnóstwo krwi, znęcanie fizyczne i obrazowe opisy zbrodni to najgorsze, co można znaleźć w książkach? Pewnie dla niektórych czytelników tak. Ale nie dla mnie. Na mnie większe wrażenie robią tortury psychiczne. Kiedy czytam, to wyobrażam sobie, że mnie spotyka to samo, dlatego jeśli bohater cierpi, ja cierpię razem z nim. A co spotkało Merete?

„Co widziały wrony” Ann-Marie MacDonald

Śmierć, szczególnie dziecka, zawsze jest strasznym przeżyciem. Nieważne, w jaki sposób umiera, w czasie wojny, czy pokoju. Rodzice bardzo silnie to przeżywają. Także rodzice innych dzieci i same dzieci. Jak sobie z tym radzą?

"Rabih znaczy wiosna” Weronika Tomala

Siedząc w domu można tego nie zauważyć, ale jest wiosna, są święta więc pomyślałam, że dla odmiany dzisiaj coś lżejszego. A tę książkę wybrałam, bo od dawna ciekawiło mnie, jakie powieści wychodzą spod pióra autorki. Poza tym ten tytuł idealnie pasował do widoków za oknem. 

 

„Pandemia” A.G. Riddle

W trudnych chwilach wolicie książki przyjemne, z happy endem, czy dobijacie się jeszcze bardziej? Ja nie jestem fanką powieści ze szczęśliwym zakończeniem, a im jest gorzej w życiu, tym straszniejsze książki czytam. Dlatego tym razem postanowiłam poczytać o rozprzestrzenianiu wirusów. Kolejnym powodem wyboru tej książki właśnie teraz był dodatkowy czas na czytanie, bo trochę stron tu mamy. Dobra, nie traćmy więcej czasu. Zaczynamy!