„Kobieta w klatce” Jussi Adler-Olsen

Myśleliście, że okropne rany, mnóstwo krwi, znęcanie fizyczne i obrazowe opisy zbrodni to najgorsze, co można znaleźć w książkach? Pewnie dla niektórych czytelników tak. Ale nie dla mnie. Na mnie większe wrażenie robią tortury psychiczne. Kiedy czytam, to wyobrażam sobie, że mnie spotyka to samo, dlatego jeśli bohater cierpi, ja cierpię razem z nim. A co spotkało Merete?

Wyobraźcie sobie że...

zostajecie zamknięci w małym pomieszczeniu, w zupełnej ciemności. A potem słyszycie głos sugerujący, że zrobiliście coś złego i włącza się oślepiejące światło. W dużym skrócie, to właśnie przeżyła Merete. Ale czy parlamentarzystka na pewno to przeżyje? Co tak złego zrobiła i komu, że spotkało ją coś tak okropnego?

Wiemy tylko, że kobieta ma brata, który podczas wypadku samochodowego, w którym stracili rodziców, doznał urazu mózgu i od tamtej pory nie mówi. Według wspomnień Merete jej życie jest dość monotonne więc powód, dla którego została porwana ze statku i uwięziona pozostaje zagadką.

Departament Q

Właśnie ta instytucja zajmuje się rozwiązaniem owej zagadki. Departament ten to nowy oddział duńskiej policji, którego szefem i jedynym członkiem jest Carl – policjant, który jako jedyny wyszedł bez szwanku ze strzelaniny i wyrzuca sobie, że nie pomógł kolegom. Mężczyzna stał się obojętny i bierny. Czy ktoś taki rozwiąże sprawę sprzed 5 lat, mając do pomocy tylko muzułmanina nie mającego nic wspólnego z policją? Poszukiwania Merete utknęły w martwym punkcie. Czy Carl znajdzie nowy trop? Może jednak coś zostało pominięte, źle zinterpretowane, zgubione?

Odnaleźć prawdę

Poza poszukiwaniem parlamentarzystki w książce są inne wątki. Wydziały czasem są od siebie zależne więc i Carl z Assadem czasem robią coś innego. Dzięki temu powieść jest bardziej prawdziwa, oddaje realia pracy policji. Carl na początku nie jest typowym gliną książkowym. Nie angażuje się w pracę, wręcz od niej ucieka. Ale sprawa go intryguje i staje się geniuszem, który zgłębia dokładnie każdy element raportu i szuka niedociągnięć i nowych wątków. Assad też jest ciekawą postacią. Niby niepozorny cywil, który ma tylko sprzątać i wozić Carla, a jednak potrafi zaskoczyć. Zamierzam przeczytać drugą część serii i mam nadzieję, że Assad się tam jeszcze pojawi i powie coś więcej o sobie.

Co do samego porwania: zostało zaplanowane w najdrobniejszych szczegółach, porywacz trochę namieszał. Ale wszystko, do czego zdołał dojść Carl, wyjaśniono. Motywy są jasne, choć dosyć zawiłe. Jest trochę objaśnień w kwestii działania komór ciśnieniowych, co ułatwia odbiór całości.

Jedno mnie zastanawia

Czy tytuł odnosi się tylko do Merete? Ja mam wrażenie, że ‘kobieta’ jest nie tylko kobietą. Wielu bohaterów (w tym sam Carl) jest w ‘klatce’ stworzonej z własnych myśli i uczuć. Wszystko w ich życiach sprowadza się do jednej myśli, czy raz obranego celu. Czy uda im się uwolnić? Jak zakończy się ta sprawa?

Dowiecie się po przeczytaniu. A jeśli ktoś czytał, dajcie znać, co wy myślicie o tej książce. Ja idę szukać pozostałych części tej serii  😉