Po ostatniej książce z suknią ślubną na okładce (recenzja) zaczęłam takich powieści unikać. Nie wiem czemu, ale już na pierwszy rzut oka stwierdzałam, że nie będzie dobrze. Jednakże książki po okładce oceniać nie wypada więc postanowiłam wreszcie zaryzykować.
Idealne, poukładane życie, kochająca rodzina, dobra praca, zero zmartwień. Brzmi cudownie, prawda? Każdy z nas zapewne marzy o takim układzie. A ci, którzy mają to szczęście? Czy doceniają to, co mają? Czy zdają sobie sprawę z tego, jak przewrotny bywa los? Przecież w jednej chwili wszystko może się zmienić, a życie zamieni w koszmar, z którego nie można się obudzić.
Coś się ostatnio nie mogę z niczym wyrobić. Nawet kontynuacja „Kolekcjonera oczu” musiała poczekać. Ale wreszcie jest! Ja już wiem, co dalej z historią Aliny i Alexandra. A wy z pewnością się ode mnie nie dowiecie. Postaram się też nie zdradzać pierwszej części; jednak nie mogę obiecać, że będzie zupełnie bez spojlerów.
Byliście kiedyś tak szczęśliwi, że bardziej się już nie da? Co Was najbardziej uszczęśliwia?
