„Przynęta” Daniel Cole

Mimo że „Szmaciana lalka” mnie nie zachwyciła (tutaj zobaczycie czemu) postanowiłam sięgnąć po drugą część. Dlaczego? Przede wszystkim miałam ją pod ręką więc nie musiałam szukać 😉. Poza tym byłam ciekawa, jak potoczą się dalsze losy bohaterów, liczyłam na wyjaśnienia, których zabrakło mi w pierwszej części. Czy je dostałam? Przekonacie się za chwilę. 

Zanim zaczniemy ostrzeżenie: mamy do czynienia z kontynuacją więc możliwe są nawiązania do pierwszej części (spojlery). Postaram się ich uniknąć, ale gdyby się pojawiły, to z góry ostrzegam.

Co się zmieniło przez ostatni rok

Dlaczego rok? Bo właśnie tyle czasu minęło od ujęcia Krematoryjnego zabójcy. Na komendzie zaszło trochę zmian. Baxter awansowała, Edmonds odszedł do wydziału gospodarczego, natomiast Finlay przeszedł na emeryturę.

A teraz…

Do Emily przyjeżdżają ludzie z CIA i FBI mówiąc, że morderstwo dokonane w Ameryce ma związek ze Szmacianą lalką. Co się wydarzyło?

Ktoś został powieszony na moście, a w rzece znaleziono drugie zwłoki. Wisielec miał na piersi wycięte słowo „Przynęta”, topielec „Marionetka”. Stąd podejrzenie, że oba ciała mają związek z jedną sprawą. Policjanci zza oceanu chcą spotkać się z mordercą z pierwszej części. W czasie ich wizyty w więzieniu mężczyzna zostaje zabity, a morderca popełnia samobójstwo. Te same wyrazy na ciałach obu mężczyzn skłaniają Baxter do wylotu. Chce pracować wraz z FBI i CIA, podczas gdy jej koledzy będą prowadzić śledztwo w Londynie. Podróż miała być krótka, ale sprawa okazała się bardziej skomplikowana… Co ją zatrzymało za oceanem? Czy sprawa tocząca się na dwóch kontynentach zostanie rozwiązana?   

Skąd tylu morderców samobójców?

Policja dość szybko dochodzi do wniosku, że ktoś werbuje zabójców. Jak? Wydaje się, że odpowiedź na to pytanie może być kluczowa, zatem podążamy tym śladem. Akcja jest ciekawa, morderstwa sprawiają sporo kłopotów i ciężko jest dojść prawdy, ale…

Poza samą sprawą jest sporo opisów życia prywatnego, które mnie akurat nie interesowało na tyle, żeby tak dużo o nim czytać. Niestety w tym czasie napięcie bardzo spadało. Chociaż zauważyłam pewne powiązania, to nie były one istotne i nie wnosiły nic.

Pamiętacie, co mówiłam  o zakończeniu „Szmacianej lalki”? Tym razem wiadomo, kto, dlaczego i co dokładnie się wydarzyło. Ale jak to zorganizował? Skąd policjanci wiedzieli niektóre rzeczy? Kurcze, znowu brakowało mi dokładniejszych opisów. Parę rzeczy działo się nie wiadomo dlaczego. Przez to można było się czasem zgubić.

Pomysł nasprawę: super. Zarys wydarzeń: świetny. Szczegóły i napięcie: niestety psują całość. Miałam dostęp do tych dwóch części, więc je przeczytałam (zwłaszcza że po pierwszej byłam ciekawa, czy w drugiej coś się wyjaśni), ale nadal mam wiele pytań, nie wszystko wiem. No czuję się zawiedziona. A historia była naprawdę świetna!

Właśnie wyszła trzecia część serii, więc jeśli chcielibyście więcej, to już można kupić. Ja już podziękuję, choć samo zakończenie bardzo mnie zaskoczyło i trochę korci, żeby czytać dalej, ale ile można czekać na wyjaśnienia? Jednak wolę coś innego.