„Czyściec niewinnych” Karine Giebel

Pamiętacie, jak przy „Małej baletnicy” mówiłam, że to ciężka książka? (jak nie pamiętacie to tutaj jest recenzja). Cóż mogę powiedzieć… tym razem było jeszcze mocniej!

Co w tym strasznego?

Raphael żyje z kradzieży. Zwykle udaje mu się zniknąć z łupem bez konsekwencji. Jednak nie tym razem. W trakcie napadu na jubilera on i jego wspólnicy natrafiają na wóz policyjny i muszą się ukryć. Brat Rapha, Will, został postrzelony więc Raphael postanawia zaryzykować i znaleźć lekarza, który mu pomoże. Trafiają do domu pani weterynarz, Sandry. Ponieważ znajduje się on na uboczu, złodzieje chcą ukryć się tam przez jakiś czas. Sandra staje się zakładniczką. Jednak w „Czyśćcu niewinnych” to nie jest najgorsze. Prawdziwa akcja zaczyna się, gdy do domu wraca mąż Sandry. Już na początku dostajemy zapowiedź tego, co nas czeka, bo pojawia się mężczyzna planujący porwanie dziewczynki, ale i tak ciężko się spodziewać aż takich okropności.

Ile w tym przemocy!

Wszyscy mnie ostrzegali, że to mocna pozycja więc się na takąż nastawiłam. I nie, nie zawiodłam się. Dostałam aż nadto przemocy. Mimo że początek był dość delikatny, to absolutnie się nie dłużył. Nie wiem, czy to zapowiedzi, czy styl, jakim jest napisana ta książka, ale coś sprawiło, że cały czas czułam napięcie i nie mogłam się oderwać. Czekałam na punkt zwrotny, a kiedy się już doczekałam, musiałam zrobić przerwę, żeby ochłonąć. Może nie ma tu szczegółowych opisów, ale te, które są wystarczają, żeby mocno wpłynąć na wyobraźnię i psychikę. Rany! Jak można być takim świrem? A no właśnie, odpowiedź na to pytanie, to jedyne, czego mi zabrakło. Miałam nadzieję na trochę mocniej rozwinięty wątek psychologii sprawcy. Za to psychologia ofiar – meisterstuck. Ofiar jest kilka i każda reaguje inaczej, dzięki czemu widzimy też, czego oczekuje od nich oprawca, jak postępuje w różnych warunkach. Ale to właściwie wszystko, co o nim wiemy. Mamy wzmiankę o tym, kiedy jego psychika ucierpiała tak, że zaczął robić… to co robi, ale żadnych szczegółów. Więc mimo tego, że akcja była satysfakcjonująca, to czegoś mi w tej opowieści zabrakło niestety. Mimo wszystko, jeśli masz mocne nerwy, to polecam.