„W głębi lasu” Harlan Coben

O jeju, jak ja uwielbiam takie wstępy!!!

Zacznijmy jak w powieści

W prologu mężczyzna śledzony przez syna kopie w lesie. Młody myśli, że ojciec szuka ciała córki, ale jaka jest prawda? Przecież cała książka przed nami więc wszystko jest możliwe.

Początek jest ciężki do ogarnięcia, bo mamy zaczętych kilka wątków (nie dajcie sobie przerwać, póki się nie wkręcicie), ale potem czyta się już samo.

A teraz po kolei

Siostra prokuratora zniknęła 20 lat wcześniej podczas obozu – poszła z trzema innymi osobami do lasu. Znaleziono wówczas 2 ciała i policja założyła, że pozostała dwójka też nie żyje. Sprawa komplikuje się, gdy znajdują martwego mężczyznę, który może być zaginionym dwie dekady wcześniej chłopakiem. Prokurator chce, by znowu sprawdzono tamtą sprawę, bo ma nadzieję, że jego siostra też przeżyła. W międzyczasie toczy się proces o gwałt przeciwko dwóm chłopakom. Początkowo nie ma nic wspólnego z głównym wątkiem, ale ojciec jednego z oskarżonych zarzuca prokuratorowi składanie fałszywych zeznań. Poznajemy też kobietę wykładającą na uniwersytecie, która była na obozie, a teraz zleca studentom napisanie wypracowań, z których jedno przypomina opowieść o wydarzeniach z feralnego obozu.

Szybka opinia

Początkowo zagmatwana historia szybko się rozjaśnia i łączy w całość. Akcja dzieje się bardzo dynamicznie (lubię to), a przez wzajemne oskarżanie się bohaterów nie można być pewnym komu ufać, a komu nie. Czy prokurator rzeczywiście ma coś wspólnego ze zniknięciem swojej siostry? A jeśli nie, to kto ma? Czy siedzący w więzieniu morderca jednak nim nie był? A może miał wspólnika?
Wszystko wyjaśni się na kartach powieści.
 

Książka ma krótkie rozdziały, dzięki czemu czyta się błyskawicznie. Zwłaszcza że kończą się one zwykle jakąś tajemnicą, która skłania do przeczytania jeszcze jednego. Czasem pojawiają się niedomówienia wymagające wyjaśnień i chęć dowiedzenia się, co zostało odkryte lub zrobione, nie pozwala porzucić powieści. Był taki moment, w którym chciałam się przyczepić, że nie wiadomo, co się dzieje, ale został szybko wyjaśniony ,więc jest ok. Jak wspomniałam na początku; nie można się dać oderwać, żeby wszystko ogarnąć.
Zresztą zarówno od tej, jak i innych powieści autora ciężko się oderwać dzięki dynamice i brakowi zbędnych opisów (a mimo to atmosfera przedstawionych zdarzeń jest niesamowita).

Nie może być zbyt kolorowo

Jednak zauważyłam coś, co mnie zastanawia: studenci wysyłali prace mailem więc jakim cudem nie dało się wykryć od razu, kto wysłał tę o obozie? Przecież zawsze mają mnóstwo sposobów na znalezienie komputera i właściciela adresu…
Dobra, ja już wiem, czemu to miało służyć, ale nadal mnie zastanawia, jak tacy doświadczeni ludzie tego nie wychwycili. Poza tym musiałam się do czegoś przyczepić, nawet powieść Cobena nie może być bez wad ;)