"Ciemne plamy w Radomsku" Marcin Wodo

Myślicie, że mniejsze miejscowości są nudne? Otóż niekoniecznie. Zapraszam Was na spotkanie z radomszczańskimi demonami...

Walka o śmierć i życie

W Radomsku dzieją się dziwne rzeczy. Ludzie znikają, zostają znalezione zwłoki, a Cywil znajduje gazety z... przyszłości! Czy to, co przewidują musi się wydarzy? Czy da się temu zapobiec? Mężczyzna musi zdecydować, co zrobić z posiadanymi informacjami. A łatwe to nie będzie. Wybrać może tylko zło, ale które jest tym 'mniejszym'? Ja od kilku dni się zastanawiam i dalej nie wiem, co bym zrobiła. Sytuacja, przed jaką został postawiony Cywil jest mega ciężka.

Krótko, a tyle się dzieje...

Ostatnio narzekałam, że książka za długa. Tym razem jest zbyt krótko!!! "Ciemne plamy w Radomsku" to książka z taką akcją, taką zagadką i filozofią, że brakowało mi w niej tylko więcej wiadomości. Po skończeniu tej wyjątkowej lektury nadal mam wiele pytań. Ale nie, nie dotyczą samej treści. Tam wszystko zostało wyjaśnione - choć ja bym rozbudowała zakończenie. Autor zostawił mnie z ogromem pytań egzystencjalnych.

Co ja bym zrobiła w sytuacji Cywila?

Czy można poświęcić jedno życie dla innego? (Nie swoje życie).

Czy jeśli nasze postępowanie przyczyni się do zła, to jesteśmy temu winni?

Choć książka jest króciutka, opisów w niej niewiele, akcja rozgrywa się szybko, to nie sposób się nad nią nie pochylić na dłużej. W dodatku to wszystko przekazane jest w niezwykle lekkim stylu. Świetnie się dzięki temu czyta. Mi taki sposób przekazu pozwolił lepiej wczuć się o historię i nawet trochę zżyć się z Cywilem, który mówi, jakby przedstawiał swoją historię kumplowi. Brakowało mi tylko czasem większej ilości informacji na temat przeżyć i bardziej rozbudowanej akcji. Jednak z przyjemnością przeczytam kolejną część, licząc na jeszcze więcej!

Książka została zaklasyfikowana, jako kryminał, ale myślę, że powinni ją poznać też miłośnicy filozofii i głębokich, życiowych powieści. Zbrodni w niej dużo, krew się leje, są tajemnice i mrok. Ale przede wszystkim skłoniła mnie ona do myślenia.

A najgorsze jest to, że nie mogę Wam o niej wiele powiedzieć, bo musiałabym streścić całość! Tego się nie da opowiedzieć, to trzeba przeczytać i wyciągnąć własne wnioski.